نشست بزرگداشت روز شمس تبریزی در دبیرستان بهارستان رشت (دوره دوم)

به مناسبت روز بزرگداشت شمس تبریزی، نشستی در دبیرستان بهارستان رشت دوره دوم برگزار شد. این نشست با حضور استاد کاسی‌پور، استاد برجسته ادبیات فارسی، و جمعی از دانش‌آموزان مدرسه بهارستان که به ادبیات عرفانی علاقه مند بودند، برگزار شد. در این جلسه، استاد کاسی‌پور دقایقی درباره شمس تبریزی، نقش او در زندگی و اشعار مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، و جایگاه دیوان شمس در ادبیات فارسی صحبت کرد.

استاد کاسی‌پور در ابتدای سخنان خود با معرفی شمس تبریزی، به عنوان عارفی بزرگ و مرشد مولانا، توضیح داد که شمس از مهم‌ترین شخصیت‌های تاریخ عرفان و ادبیات ایران است. او با تأثیری که بر مولانا گذاشت، سبب شد تا مولانا از یک فقیه و عارف مذهبی به یک شاعر و عارف آزاداندیش بدل شود. کاسی‌پور افزود که دیدار مولانا با شمس تبریزی نقطه عطفی در زندگی مولانا بود، زیرا پس از این ملاقات، شعرهای مولانا از ظرافت، عمق معنوی و شور عرفانی بی‌نظیری برخوردار شد.

نشست بزرگداشت روز شمس تبریزی در دبیرستان بهارستان رشت (دوره دوم)

 مولانا که بود؟

مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، شاعر، عارف و فقیه بزرگ قرن هفتم هجری (۱۳ میلادی) از برجسته‌ترین چهره‌های تاریخ ادبیات فارسی و عرفان اسلامی به شمار می‌رود. او در شهر بلخ (در خراسان بزرگ، افغانستان کنونی) زاده شد و پس از مدتی به قونیه (ترکیه امروزی) مهاجرت کرد. مولانا به عنوان یکی از بزرگ‌ترین عرفای جهان، اشعاری سروده که مضمون اصلی آن‌ها عشق الهی، سیر و سلوک معنوی و تحولات درونی است. یکی از مهم‌ترین آثار او مثنوی معنوی است که به‌ عنوان شاهکار ادبیات عرفانی جهان شناخته می‌شود.

 شمس تبریزی که بود؟

شمس‌الدین محمد تبریزی، عارفی مرموز و فرهیخته از شهر تبریز بود که به دلیل دانش و معرفت عمیقش، به «شمس» مشهور شد. او در دوران جوانی به سفرهای بسیاری پرداخت تا به دنبال حقیقت بگردد و در نهایت در قونیه با مولانا ملاقات کرد. این ملاقات زندگی مولانا را دگرگون ساخت و او را از شاعری سنتی به یک عارف و شاعر معنوی عمیق بدل کرد. شمس تبریزی معتقد به نوعی معرفت عرفانی بود که فراتر از آموزش‌های رایج مذهبی قرار داشت و بر اهمیت عشق الهی و شناخت درونی تأکید می‌کرد. حضور کوتاه شمس در زندگی مولانا اثری ماندگار بر او و ادبیات فارسی گذاشت.

 جایگاه دیوان شمس در ادبیات فارسی

یکی از آثار مهمی که از مولانا به یادگار مانده، دیوان شمس تبریزی یا دیوان کبیر است. این دیوان شامل بیش از ۳۶۰۰ غزل است که مولانا آن‌ها را تحت تأثیر عمیق رابطه خود با شمس سروده است. نام شمس در بسیاری از غزل‌های این دیوان به عنوان نماد عشق و عرفان ذکر شده است. این دیوان در ادبیات فارسی جایگاه ویژه‌ای دارد، چرا که مولانا در آن از قالب‌های شاعرانه و مضامین عمیق عرفانی برای بیان تجربیات و دگرگونی‌های معنوی‌اش استفاده کرده است. دیوان شمس به دلیل عمق و زیبایی‌اش، یکی از برجسته‌ترین آثار عرفانی در ادبیات جهان به شمار می‌آید و تأثیری عمیق بر نسل‌های بعدی شاعران و عارفان داشته است.

بزرگداشت شمس تبریزی در بهترین مدرسه رشت

برگزاری این نشست در بهترین مدرسه رشت یعنی دبیرستان بهارستان دوره دوم فرصتی برای دانش‌آموزان بود تا با چهره‌های بزرگ عرفانی و ادبیات فارسی بیشتر آشنا شوند. در پایان نشست،  ارتباط میان مولانا و شمس و تأثیرات آن بر شعر و اندیشه مولانا مورد بررسی قرار گرفت.

دبیرستان دوره دوم رشت، با برگزاری این نشست‌ها و فعالیت‌های فرهنگی-ادبی، گامی مؤثر در ارتقاء دانش و بینش دانش‌آموزان خود برمی‌دارد و همچنان به عنوان یکی از مدارس پیشرو در تربیت و آموزش نسل جوان شناخته می‌شود.